นายเอิร์ลและนางโจเซฟิน ดิกสัน ( Earle and Josephine Dickson ) แต่งงานกันในปี ค.ศ. 1920 เป็นสามีภรรยาคู่ใหม่อาศัยในเมืองนิวบรันสวิก รัฐนิวเจอร์ซี ประเทศสหรัฐอเมริกา สามีทำงานอยู่บริษัทจอห์นสัน แอนด์จอห์นสัน ภรรยาเป็นแม่บ้าน
ด้วยความเป็นแม่บ้านมือใหม่ไม่ชำนาญการครัว โจเซฟินจึงถูกน้ำร้อนลวก มีดบาด ตะปูตำ อยู่เป็นประจำ เอิร์ลต้องคอยทำแผลเล็ก ๆ น้อย ๆให้ภรรยาอยู่บ่อย ๆ เขาต้องเกิดความคิดทำแผลแบบประหยัดเวลาและสะดวกใช้ ด้วยการนำผ้าก๊อซมาวางบนเทปกาว เพื่อใช้ทำแผลให้ภรรยาโดยเฉพาะ
ต่อมาเอิร์ลได้นำความคิดนี้ไปเสนอนายจ้าง ใน ปี ค.ศ. 1921 บริษัทจอห์นสันแอนด์จอห์นสัน จึงได้ผลิตแถบพันแผลแบบมีกาวขึ้นมา มีขนาดกว้าง 3 นิ้ว ยาว 18 นิ้ว แต่ยังไม่ติดตลาด
จนกระทั่งปี ค.ศ. 1924 บริษัทได้ปรับปรุงสินค้า สร้างเครื่องจักรขึ้นมาผลิตสินค้านี้โดยเฉพาะ และให้ชื่อว่า " แบนด์-เอด " ( Band-aid ) สิ้นค้าก็ติดตลาดทันที เป็นผลิตภัณฑ์ที่ทำกำไรสูงสุดให้กับบริษัท
ในปี ค.ศ. 1951 ได้มีการปรับรูปโฉมใหม่ให้กะทัดรัด ใช้ง่าย มีหลายขนาด คราวนี้ก็ใช้แพร่หลายไปทั่วโลก ปัจจุบันนี้พลาสเตอร์ยากลายเป็นแฟชั่น มีรูปการ์ตูนหลากหลายบนแผ่นพลาสเตอร์ยาให้เลือกใช้ เลือกสะสม เป็นของฝากกิ๊บเก๋ แม้ไม่เป็นแผลก็ปิดได้....เป็นงั้นไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น