ชุดกิโมโน

กิโมโน ซึ่งเป็นชุดประจำชาติของญี่ปุ่น จะประกอบด้วยเสื้อนางางิ มีลักษณะเป็นคลุมขนาดยาวมีแขนเสื้อที่มีความกว้างมาก และสายโอบิ ใช้ในการรัดเสื้อคลุมนี้ให้อยู่คงที่ ชุดกิโมโนทั้งของหญิงและชายเมื่อใส่แล้วจะพรางรูปของผู้สวมใส่ไม่ให้เห็นสัดส่วนที่แท้จริง ชุดกิโมโนของผู้หญิงโสดจะมีลักษณะเป็นกิโมโนแขนยาว ลวดลายที่นิยมคือลายดอกซากุระ กิโมโนของผู้หญิงแต่งงานแล้วจะมีลักษณะเป็นกิโมโนแขนสั้นสีไม่ฉูดฉาดมากสมัยนารา (ค.ศ. 710 - 794) ก่อนที่ชุดกิโมโนจะเป็นที่นิยม ชาวญี่ปุ่นมักแต่งชุดท่อนบนกับท่อนล่างเหมือนกันหรือไม่ก็เป็นผ้าชิ้นเดียวกันไปเลย แต่ต่อมาในสมัยเฮอัน (ค.ศ. 794 - 1192) ซึ่งถือเป็นช่วงเริ่มต้นการใส่ชุดกิโมโน ชาวญี่ปุ่นได้มีการพัฒนาเทคนิคการตัดชุดเสื้อผ้าด้วยการตัดผ้าใรลักษณะเป็นเส้นตรง เพื่อให้ง่ายต่อการสวมใส่ และทำให้สามารถหยิบมาคลุมตัวได้ทันที อีกทั้งยังเป็นชุดที่เหมาะสมกับทุกๆสภาพอากาศ สามารถเปลี่ยนเนื้อผ้าที่ตัดเย็บให้เหมาะกับฤดูกาลต่างๆได้ ความสะดวกสบายนี้ทำให้ชุดกิโมโนได้มีการเผยแพร่ไปอย่างรวดเร็ว โดยในวงการแฟชั่นสมัยนั้น ผู้ตัดเย็บก็จะมีการหาวิธีต่างๆ นาๆเพื่อที่จะทำให้ชุดกิโมโนนั้นมีสีสัน ผสมผสานกันด้วยสีต่างๆให้เหมาะสมกับสภาพอากาศและชนชั้นทาง สังคมซึ่งถือว่าในสมัยเฮอันถือว่าเป็นช่วงที่ชุดกิโมโนได้มีการพัฒนาในเรื่องของ สีสัน มากที่สุด ในยุคคามาคุระ (ค.ศ. 1338 - 1573) จะมีทั้งผู้หญิงและผู้ชายมักจะนิยมใส่ชุดกิโมโนที่สีสันแสบทรวง ยิ่งเป็นนักรบจะต้องยิ่งใส่ชุดที่สีฉูดฉาดมากๆเพื่อแสดงถึงความเป็นผู้นำบางครั้งเรียกว่าไปแข่งแฟชั่นกันในสนามรบเลยก็ว่าได้ แต่ในเวลาต่อมาในยุคเอโดะ ( ค.ศ. 1600-1868 ) ช่วงที่โชกุนโตกูกาวาได้ปกครองญี่ปุ่น โดยให้ขุนนางไปปกครองตามแคว้นต่างๆ นั้น ในช่วงนี้นักรบซามูไรแต่ละสำนักจะแต่งตัวแบ่งแยกตามกลุ่มของตัวเอง เรียกว่าเป็น "ชุดเครื่องแบบ" เลยด้วยซ้ำชุดที่ใส่นี้ แบ่งออกเป็น 3 ส่วน คือ ชุดกิโมโน ชุดคามิชิโม ตัดเย็บด้วยผ้าลินินใส่คลุมชุดกิโมโนเพื่อให้ไหล่ดูตั้ง และกางเกงขายาวที่ดูเหมือนกระโปงแยกชิ้นชุดกิโมโนของซามูไรจำเป็นต้องเนี้ยบมาก ดังนั้นจึงเป็นช่วงที่พัฒนากิโมโนไปอีกขั้น จนเป็นผลงานศิลปะชิ้นหนึ่ง สมัยต่อมา ในยุคเมจิ (ค.ศ. 1868 - 1912) ญี่ปุ่นได้รับอิทธิพลจากต่างชาติมากขึ้น ชาวญี่ปุ่นเปลี่ยนมาใส่ชุดสากลในชีวิตประจำวัน และจะใส่ชุดกิโมโนเมื่อถึงงานที่เป็นพิธีการเท่านั้น